Çağan Atakan Arslan ve Serap Korkmaz 2017 yılında evlendi. Bu evlilikten Leon Aslan Arslan isminde erkek çocukları bulunuyor. Avatar Atakan ve eşi Serap Korkmaz, son vakitlerde toplumsal medyanın ve magazin gündeminin beğenilen isimlerinden oldu. Sık sık birlikte gönderi paylaşan çift, aşk dolu pozlarıyla gündeme gelmişti. Keyifli karelerini takipçileriyle paylaşmayı ihmal etmeyen ikili, birbirinin gözlerine bakarak ve sarılarak poz vermişti.
2016 yılında katılığı Survivor yarışını şampiyon tamamlayan Çağan Atakan Arslan, 2022 All Star dönemini 9’uncu olarak tamamlamıştı.
“ADAPTASYON SÜRECİ YAŞIYORSUNUZ”
Survivor’dan elendikten sonra Türkiye’ye ailesinin yanına gelen Atakan Arslan, hala adaptasyon sürecinin devam ettiğini belirterek, “Adada uzun müddet kalınca döndüğünüzde her şey çok kolay olmuyor. Bir adaptasyon süreci yaşıyorsunuz. Ben de hala o süreci yaşıyorum” demişti.
DUYGUSAL ANLAR YAŞADI
‘Avatar’ lakabı ile tanınan ulusal boksçu Atakan Arslan, Bana Nazaran TV’de yayınlanan Katarsis programında Uzman Psikolog ve yazar Gökhan Çınar’ın konuğu oldu. Avatar Atakan, tüm kırılma noktalarıyla hayat öyküsünü anlatırken duygusal anlar yaşadı. Anlattıklarıyla izleyenleri de duygulandıran Atakan Arslan, çocukluğunun sevgisizlikle geçtiğini ve anne babasıyla da görüşmediğini de söyledi.
“YARISI HUSUS BAĞIMLISI YA DA CEZAEVİNDE”
Avatar Atakan programda şunları söyledi:
Beni kurtaran ve yok olmamı engelleyen şey spordu. Bir şeylerden kaçmaya kurtulmaya ve öbür yerlere atmaya inanç olması gerekiyor şampiyonluğu yakalaması için. Benim doğup büyüdüğüm yerdeki arkadaşlarımın yarısı ya unsur bağımlısı ya cezaevinde ya da bu üslup işlerle ilgileniyor. Bunun bedelini ziyadesiyle ödedim. Sıfır noktasından yeniden sıfır noktasına geldim. Hayat herkese nazik davranmıyor bize de davranmadığı üzere.
“SOFRADA TUZ YOK DİYE ANNEM DAYAK YERDİ”
Atakn kelamlarına şöyle devam etti; “Kadıköy’de doğdum. Çocukluğum 7 yaşından sonra pek sarmadı. Hem babannem dedemlerle, hem de annemlerle bir arada büyüdüm. Hatırladığım şeyler genelde şiddetle hengame gürültüyle alakalı. Şiddetle alakalı sevgisizlikle alakalıydı. Meskende memnun bir an pek hatırlamıyorum. Bunlar bende daima travma olarak kaldı. ‘Sofrada niçin tuz yok’ diye annem dayak yerdi. Yüksek şiddetin olduğu bir ailede büyüdüm. Babamla görüşmüyorum, uygun diyemeyeceğim. Çok uzun müddet sonra bir sefer görüştüm o vakit ağlamıştım ancak sonra tekrar o hissiyat kayboldu. Tahminen bir beşerle birlikte büyümeniz gerekiyor, bu olmayınca o sıradan bir insan üzere oluyor.”
“YILLAR SONRA ANNEMİ GÖRDÜĞÜMDE SAATLERCE AĞLADIM”
“Anne baba olana ehliyet verilmeli yoksa biz travmalarla dolu bir toplumuz” diyen Arslan şöyle devam etti; “Babam konuta gelsin istemezdim, seyahate giderdi dönsün istemezdim. Annemi de yıllar sonra gördüm. Ben gittim bir gün Anneler Günü’nde. Merak ettim bu kadar yıldır görüşmdik neler oluyor diye. His boşalması yaşadım, çok ağladım. Güya ona da kendime de haksızlık yapıldığını düşündüm o an. 2-3 saat ağlamışımdır neden bu türlü oldu diye. Kendimi bir yabancı yanında hissettim, bir boşluk benim için çok bir şey hissetmiyorum. Memnun bir aile içinde büyümüş olsam öbür şeyler olabilirdi, farklı hissedebilirdim kendimi.”
